Μοιράζομαι την ευθύνη

Ο έχων την ευθύνη προνοεί, αλλά και αναλαμβάνει το κόστος των πράξεών του. Προνοώ σημαίνει φτιάχνω φαγητό πριν πεινάσω (μιας και γνωρίζω ότι κάποια στιγμή σίγουρα θα... πεινάσω και επίσης γνωρίζω ότι ρισκάρω να μείνω νηστικός αν δεν βρεθεί κάποιος καλός άνθρωπος να με ταΐσει).

Όταν κάποιος ζει μόνος του, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ αναλαμβάνει όλη την ευθύνη τού εαυτού/αναγκών του και του χώρου του (αν δεν μαγειρέψει δεν θα φάει, αν δεν καθαρίσει δεν θα καθαριστεί ο χώρος από μόνος του).

Αυτός που έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου τις ευθύνες της ζωής του, δεν ΑΠΑΙΤΕΙ από κανέναν, δεν ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ και δεν ΚΡΙΝΕΙ κανέναν.

Στο «μόνος του ο καθείς» είναι εύκολη (επειδή είναι αναγκαστική) η ανάληψη ευθυνών. Όταν ζουν πάνω από ένας άνθρωποι στον ίδιο χώρο, τι απογίνεται η ευθύνη των αναγκών του καθενός και του χώρου του; Γιατί όταν ζουν πολλοί μαζί, κάποιοι (λίγοι) είναι υπεύθυνοι για όλα και η πλειοψηφία απαιτεί να καλυφθούν τα θέλω/οι ανάγκες της από τους άλλους, και αν δεν το κάνουν και καλά τούς κρίνει, και αν δεν το κάνουν και καθόλου τούς κατηγορεί; Έχει γίνει παρανόηση (κακή μετάφραση) στο τι σημαίνει μοίρασμα της ευθύνης. Χωρίσαμε τις «δουλειές»! (μοιράζω = πάρε ένα εσύ, παίρνω ένα εγώ), όμως έτσι πασάραμε την ευθύνη των!!!

Κανονικά, ένας υπεύθυνος άνθρωπος, είτε ζει μόνος του είτε με πολλούς, πριν αρχίσουν την επιδρομή τα κουνούπια έχει προνοήσει κι έχει βάλει αντικουνουπικό. Αν μια μέρα το ξεχάσει θα θεωρήσει δική του την παράβλεψη (ανάληψη κόστους πράξης) και θα επιληφθεί ο ίδιος να λύσει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε (κι είναι ο λόγος που το πάθημα τού γίνεται μάθημα). Ο ανεύθυνος, είτε ζει μόνος του είτε με παρέα, δεν έχει την έννοια (ζει με την σιγουριά ότι κάποιος άλλος θα βάλει το μηχάνημα, ή θα μπει από μόνο του), οπότε δεν χρειάζεται να προνοήσει, κι όταν αρχίσουν να τον τρώνε τα κουνούπια θα απαιτήσει/κατηγορήσει/κατακρίνει τον όποιο άλλο θεωρεί υπεύθυνο γι’ αυτή τη δουλειά (αν δεν υπάρχει κανείς θα τα βάλει με τον θεό που τα δημιούργησε).

Μόνο τα μωρά κρέμονται από τους άλλους για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες και θέλω, επειδή δεν αντιλαμβάνονται την έννοιας της ευθύνης, και έτσι (άρα) δεν έχουν την ικανότητα ανάληψής της. Η σωστή μετάφραση του «μοιράζομαι την ευθύνη» δεν είναι ένας από όλους (ή λίγοι) θα την έχει εξ ολοκλήρου για να καλύπτονται και οι λοιποί. Μοιράζομαι την ευθύνη σημαίνει ΟΛΟΙ (εκτός από τα μωρά -μωροί) ευθυνόμαστε για όλα, όλοι προνοούμε για όλα! (μοιράζω = έχουμε την ευθύνη από κοινού), ΚΑΙ όποιος απ’ όλους «προλάβει» μια δουλειά (βάλει την παστίλια που θα προφυλάξει ΚΑΙ εμένα από τα κουνούπια, ετοιμάσει το φαγητό που ΚΑΙ εγώ θα φάω) οι υπόλοιποι τού είμαστε ευγνώμονες!!!!! Αφού μας απήλλαξε από μία δουλειά που ήμασταν υποχρεωμένοι όλοι να κάνουμε.

Επειδή ακριβώς ο υπεύθυνος το γνωρίζει αυτό, είναι ο λόγος που δεν κατηγορεί κανέναν αν κάτι παραβλεφθεί (όπως το ξέχασε εκείνος έτσι το ξέχασαν και όλοι οι άλλοι συγκάτοικοι), δεν θα κρίνει αυτόν που ανέλαβε την όποια δουλειά αν δεν την κάνει σύμφωνα με το γούστο του (του είναι υπέρ αρκετό το ότι τον απήλλαξε -δεν είναι αχάριστος), και ούτε έχει απαιτήσεις από τους άλλους (προσταγές), γιατί δεν αισθάνεται ότι οι συγκάτοικοί του είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να καλύπτουν και τις δικές του ανάγκες/προσδοκίες/θέλω.

Σπίτι είναι κι ο τόπος μας, σπίτι μας κι ολόκληρος ο πλανήτης. Όταν όλοι μας (οι συν-κάτοικοι) γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες/άνθρωποι θα τελειώσει ο ορυμαγδός.

Αυτή είναι η μόνη επανάσταση που μπορείς να κάνεις σε τούτον εδώ τον πόλεμο, να γίνεις υπεύθυνος πολίτης και άνθρωπος.

ΠΗΓΗ

http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2014/09/blog-post_4087.html